Het eeuwige leven van Pierre Stijnen (1941-2020)

Pierre ging op 10 november nog even bloemen leggen.
Hij bezocht het kapelletje van de H. Drie Gezusters in Swartbroek, ter nagedachtenis aan de Britse soldaat T.S. Owles. Normaliter zouden de Wapenbroeders op 11 november hun jaarlijkse dodenherdenking hebben gehouden maar door Corona moest het dit jaar anders. Omdat Pierre deel uit maakte van het Comité Bevrijding en Herdenkingen gemeente Weert, meldde hij ’s avonds dat alles naar tevredenheid was verlopen.
Geheel onverwacht overleed Pierre Stijnen op 23 november. ‘De zon scheen, de vogels floten, de bloemen bloeiden en toen werd het stil..’
Na zijn militaire dienstplicht in Nieuw-Guinea ging Pierre aan het werk bij de Kempensche Zinkmaatschappij, nu Nyrstar geheten, in de volksmond ook wel ‘de zinkfabriek’ genoemd. Hij maakte promotie en vertelde trots over zijn activiteiten.
Pierre Stijnen was sinds 1990 lid en vrijwel meteen secretaris van de Bond van Wapenbroeders, afdeling Weert. Een taak die hij met zorg en aandacht vervulde. Dit bleef niet onopgemerkt: Pierre was drager van het Herinneringskruis Nieuw-Guinea en de Koninklijke onderscheiding Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Omdat hij het belangrijk vond dat de Wapenbroeders in Weert bij de centrale Dodenherdenking waren betrokken nam hij, met Peter van den Berg, van meet af aan in 2006 zitting in het Comité Bevrijding en Herdenkingen van de gemeente Weert. Oplossingsgericht, bescheiden, loyaal, verstandig, invoelend en constructief nam hij aan de activiteiten deel. Bereid tot nieuwe initiatieven  en met iedereen samen te werken. Onverzettelijk als het moest en aimabel met een humoristische inslag. ‘Als je er iets van vindt moet je het ook gewoon doen’, zei hij dan. En omdat hij het belangrijk vond dat de gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog blijvend zouden worden herdacht hielp hij, samen met Wesly Haex, mee om de Stichting 4 en 5 mei Weert op te richten. Het leeftijdsverschil, meer dan vijftig jaar, vormde geen enkel probleem.
Pierre Stijnen was ook een vogelvriend. Met name siervogels hadden zijn interesse. Hij is heel lang voorzitter geweest van gewest Limburg van de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers. Toen het nodig was werd hij landelijk voorzitter en uiteindelijk erelid van de vereniging. Als keurmeester voor kleurkanaries en Europese cultuurvogels was hij internationaal actief. ‘Tot aan Malta toe’, vertelde zijn collega-Wapenbroeder Peter van den Berg.
Pierre is figuurlijk ‘in het harnas‘ gestorven. Op de avond van zijn overlijden had hij met zijn Wapenbroeders nog mailcontact over een bondsaangelegenheid. Een tiental dagen vooraf had hij nog duidelijk zijn mening gegeven over de fakkel die gebruikt wordt tijdens Herdenkingsactiviteiten. Ook was hij helder over het op te richten Verzetsmonument in Weert: ‘Goed nieuws en dat er eindelijk schot komt in de zaak wat betreft de gemeente Weert.’
De Wapenbroeders hebben, in aanwezigheid van zijn familie, met de Banierwacht met beperkte Bondseer en de Last Post door een hoornblazer op het kerkhof afscheid van Pierre kunnen nemen.
Vrijwel altijd sloot hij zijn berichten af met de zin: ‘Hopende je hiermede voldoende te hebben geïnformeerd sluit ik met de meest vriendelijke groeten.’
En zo was je Pierre, een vriendelijke vriend.
Lex Spee, voorzitter

De meest linkse van het drietal is Pierre Stijnen.